เมื่อความไม่รู้จักพอของคนบางคน ทำให้ใจของคนอีกคน...ต้องหวั่นไหว หากเธอรู้จักพอ...ฉันคงไม่รู้จักคำว่า...เสียใจ จะขอบคุณเธอดีไหม...ที่สอนให้ฉันมีน้ำตา มันทำอะไรไม่ถูกเลย เมื่อภาพต่าง ๆ มาเฉลยอยู่ตรงหน้า สิ่งที่ทำได้ดี..คือยืนนิ่ง ๆ ..กลั้นน้ำตา พร้อมกับประครองหัวใจที่ปวดปร่า... ถอยหลังออกมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะขาดใจ เพราะความไม่รู้จักพอของคนบางคน ทำให้ชีวิตของคนอีกคนต้องสับสนเกินรับไหว พอกันที...หัวใจที่มี...ไม่ให้ใคร นับแต่นี้ต่อไป...ฉันจะมีชีวิต...มีลมหายใจ...เพื่อตัวเอง