ดวงตาอันว่างเปล่าเฝ้าจับจ้องยังเหม่อมองเพียงเธอเอ่อความหมายแต่ภาพเบลอแห่งฝันพรรณรายรั้งใจกายเธอสิ้นทั้งอินทรีย์มืออันอ่อนแรงล้ายังคว้าไขว่กุมเธอไว้ยามเศร้าเฝ้าถอยหนีแต่วัตถุฉุดกระชากลากคนดีจนไม่มีแม้เวลาชายตามองบทเพลงซึ้งปนเศร้าเฝ้าขับขานเพียงมอบแด่ดวงมาลย์วารหม่นหมองแต่เสียงแห่งภูตพรายหมายจับจองคงครอบครองโสตเธอจนเพ้อเลือนหัวใจรักหนึ่งดวงอันห่วงหาแทรกลมมามอบเธอเสมอเหมือนแต่รักลวงรุมเร้าเฝ้าบิดเบือนเธอจึงเชือนแชฉัน...ไม่หันมา...
2177
2
0
หน้าส่วนตัว
