ฤทธิ์ ศรีดวง
เขาเดินทางมาจากอีกฟากฝั่ง
หอบความหวังมั่นมุ่งเต็มถุงเป้
ฝ่าฟ้าครามข้ามน้ำข้ามทะเล
ความว้าเหว่รินรดเป็นหยดเกลือ
ยามคิดถึงพึ่งลมทะเลบอก
จากระลอกคลื่นขรมหนาวลมเหนือ
จากหัวใจดวงน้อยที่ลอยเรือ
จากผิวเนื้อดำด้านเพราะกร้านลม
ทะเลเวิ้งอ้างว้างในบางค่ำ
กระแสน้ำเชี่ยวเหลือกลัวเรือล่ม
มองแต่ดาวพราวฟ้าดับอารมณ์
บางคืนข่มตาหลับไปกับดาว
แต่รุ่งสางบางหนก็ฝนตก
ในหัวอกบางวันก็สั่นหนาว
เมื่อลมไกวไหวลู่จนกรูกราว
อีกฝั่งอ่าวข้ามฟากช่างยากเย็น
บทบันทึกหมึกขาดกระดาษเหลือง
เพราะเล่าเรื่องมากมายที่ได้เห็น
ได้รู้รสจดจำความลำเค็ญ
บางหน้าเว้นจารึกเพราะหมึกจาง
แม้ไม่อาจคาดหมายถึงภายหน้า
ตื่
2047
5
0
หน้าส่วนตัว
