ก็ยกให้ทั้งใจยังไร้ค่า เธอเบือนหน้าหมางเมินเดินหลบหนี แต่ก่อนเคยเรียงร้อยถ้อยวจี มาบัดนี้..ไร้คำจำนรรจา ยิ่งห่วงใยด้วยใจจริง..ยิ่งเจ็บช้ำ ด้วยค่าต่ำ..ซ้ำสิ้นถวิลหา เฝ้ารอคอยน้อยใจ..ได้น้ำตา เริ่มอ่อนล้าว้าวุ่นให้ครุ่นคิด หรือที่เราทำไป..เขาไม่เห็น มันซ่อนเร้นลางเลือนเหมือนปกปิด หรือเพราะเธอมีใครอยู่ใกล้ชิด จึงเบือนบิดบ่ายเบี่ยง..เลี่ยงหลีกหนี เพียงบอกมาสักคำ..ย้ำหนักๆ ว่าความรักโรยรา..ล้าเต็มที่ จะหลีกหลบ..ลบเลือนเตือนฤดี ต่อแต่นี้มีเพียงเรา..เศร้าเดียวดาย
1197
3
0
หน้าส่วนตัว
