มองจันทร์เพ็ญเด่นสง่ายามราตรีดวงจิตนี้เงียบเหงาหมองเศร้าสร้อยยลแสงจันทร์นวลตายิ่งพาคล้อยกอดร่างน้อยซบเซาเคล้าน้ำตา...ทำอย่างไร? หนทางหว่างชีวิตจักลิขิต...ต่อไปอย่างไรหนาช่างรู้สึก ทดท้อ ทรมาเจ็บปวดพร่า ทุกก้าวเจ็บร้าวราญ..."เพราะชีวิตเป็นทุกข์เราจึงเห็นธรรมสว่างใส" Cr.ดังตฤณ
2183
9
3
หน้าส่วนตัว
