นอรรชิ
ดวงจันทร์สาดส่องมองเห็นความฝัน
ฉันล่องลอยมาตามลมหนาว
มองเบื้องบนแจ่มใสพร่างพราวหมู่ดาว
สุกสกาวในหัวใจชั่วนิรันดร์
ฉับพลันความคิดออกโลดแล่น
แก่นแท้ความสุขสดชื่นชีวัน
นั่นคือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เหลือแบ่งปัน
คุณอนันต์สรรค์สร้างสังคม
อนิจาผู้ใหญ่ที่นับถือ
คือผู้สร้าง ผู้ทำลาย เหยียบทับถม
เด็กน้อยจึงว่ายเวียนในโคลนตม
จมดิ่งลงห้วงเหวแก่งแย่งชิงดี
นกน้อยกระซิบบอกมีทางแก้
ถ้าแน่แน่การศึกษาจะต้องมี
สั่งสอนด้วยความโอบอ้อมอารี
ใช้ไมตรีจิตวิญญาณการเป็นครู
นักเรียน นักศึกษา ประชาชน
คนทั้งผองเป็นมิตรหาใช่ศัตรู
กู่ก้องขับขานกระจายความรู้
นำมาสู่สวงสวรรค์บนโลกกลม
866
1
0
หน้าส่วนตัว
