มีนิทาน นมนาน...กาเล เรื่อง ปูนา ขาเก เดินเฉ-ไฉ แม่นำหน้า พาลูกมุ่ง สู่ทุ่งไกล ลูกตามติด ชิดไกล้ ไม่ห่างเกิน พอแม่หยุด ลูกสะดุด ฉุดไม่ทัน แม่ดุพลัน มันยังไง ใยเดินเหิน ถึงโซ-เซ เถ-ไถ ไร้เพลิดเพลิน แถมขัดเขิน เดินส่าย คล้ายมึนเมา แม่จะทำ ให้เห็น เป็นตัวอย่าง ว่าเยื้อง-ย่าง อย่างไร ไม่โง่เขลา แต่ลูกปู ดูแล้ว...งัน ปัญญาเบา หรือแม่เรา เมาเสียเอง กริ่งเกรงใจ เรื่องแม่ปู สอนลูกปู ดูแล้วขำ ริสอนเขา แต่เราคว่ำ ทำไม่ไหว แค่..."พูด"นั้น มันเรื่องง่าย จะตายไป ลงมือทำ จำไว้...ไม่ง่ายเลย
2688
0
0
หน้าส่วนตัว
