ธรรมดาสาธุชนระคนโลก สุขกับโศกเวียนวับเดี๋ยวกลับหาย สนุกสนานเศร้าซ่อนห่อนร้าวราย ประหนึ่งตึงแล้วจึงคลายกายหย่อนยาน ธรรมดาสาธุชนระคนโลก วิปโยคโศกศัลย์แม้วันหวาน นับเนื่องจากชีพนั้นก่อทรมาน มิอาจทานสุขทุกข์นั้นทันนาที ธรรมดาสาธุชนระคนโลก บริโภค รูป รส แฝง แสง กลิ่น สี กิเลศก่อเกลือกกลั้วมั่วราคี กิเลศมีอยู่กับตนไม่พ้นภัย ธรรมดาสาธุชนระคนโลก อุปโลกตัวตนพ้นวิสัย นึกว่ามีจึงยังอยู่ไม่รู้ภัย กว่ารู้ไม่มีอะไรเมื่อใกล้วัน
935
3
0
หน้าส่วนตัว
