เมื่อวาน
๏ในรอบกายตรงไหนแสงสว่าง
ระหว่างทางตรงไหนกลีบดอกไม้
แต่ละก้าวยิ่งเดินเหมือนยิ่งไกล
อยู่ตรงไหน...ความฝันที่ฉันปอง
๏ก็เจ็บร้าว...ท้อใจ...ในชีวิต
ที่ดวงจิตซมเซาเศร้าหม่นหมอง
ในดวงตายังมีน้ำฉ่ำฉ่ำนอง
มันบ่งฟ้องถึงความช้ำระทม
๏ ฉันยังไหวแม้รู้มันไม่ไหว
บอกกับใจพร้อมรับความขื่นขม
ในรอยแผลยังเจ็บร้าวเศร้าตรอมตรม
ที่ฉันล้มเพื่อจะลุกก้าวต่อไป
๏ฉันยังอยู่ยืนสู้..ที่ตรงนี้
แม้รู้ดีการนี้ไม่สดใส
อาจจะแพ้และพ่ายระอายใจ
แต่ฉันไม่คิดท้อต่อทางกรรม
๏แพ้ก็แพ้รอยแผลแม้บาดซ้ำ
จะระกำจนใครเขาใคร่ขำ
ฉันยังคงยินดีการกระทำ
ขอชี้นำยืนสู้อยู่จนตาย
1821
0
0
หน้าส่วนตัว
