หน้าส่วนตัว
ใจอยู่ ที่นี่
แรกจะลาไปธุระกับไทยมุง
พอวันพรุ่งถึงขุนเขาเงาลมป่วน
กระแทกให้ปวดร้าวกร้าวทุกมวล
เกือบสิ้นชีพทันด่วน ณ ตอเรือ
ทนจากเช้า เสาร์ที่สี่ที่บังอาจ
ลมชวาตอัดกระหม่อมล้อมม้วนเสื่อ
เขยิบกายแอบแฝงไว้ใครจุนเจือ
นอนบนเปลเห่กล่อมเหนือภูวังทอง
พอลุกได้หมายว่าหน้ายังยิ้ม
แต่อกร้าวลมทิ่มอยู่ทุกห้อง
แข็งใจลุกทำอะไรร่วมหมู่กอง
เพื่อพี่น้องไทยมุงมุ่งสร้างงาน
วันที่ห้าลมอึงพาห่ากระโชก
ชีพแทบลับโบยโบกละสังขาร
กำหนดจิตคิดสิ่งแท้แต่วันวาน
ผละสังขารหาอาจารย์แ
1157
33
1
