ปติ ตันขุนทด
***รักแบบพอเพียง***
สิบสี่กันยายนเห็นลมบน
พัดเมฆหม่นลอยลิ่วปลิวไปหนอ
อันความรักเราหม่นจนตาคลอ
ยังรั้งรอลมพัดปัดเป่าไป
ลมใดใดในโลกพัดโศกเศร้า
หรือจะเท่าลมวาจาเมตตาให้
ลมจากรักจากจิตที่จริงใจ
พัดโศกไปหายหม่นจนดูงาม
รักที่เคยอยู่ครองมาหมองหมาง
เพราะทรัพย์จางเจ้าจึงจากไม่อยากห้าม
สุดบังคับใครอื่นให้ฝืนตาม
มันยากความจิตคนพ้นลึกลัล
เรารักเขาเขาไม่รักมักขมขื่น
ยากจะฝืนรั้งไว้ให้ส่ายสับ
จงไปดีมีคู่ขาคณาทรัพย์
ใช้จ่ายจับตามใจไม่หมดมือ
ทรัพย์ของพี่มีให้แต่พอเพียง
ใช้ชุบเลี้ยงชีวิตที่จิตซื่อ
ร่วมทุกข์สุขเสน่หาร่วมหารือ
เพราะนั่นคือรักเลี้ยงพอเพียงเอยฯ
********************