เพชรพรรณราย
ความเจ็บปวดรวดร้าวใจไม่เคยหาย
หรือต้องตายวายปราณไปจะไกลห่าง
ความทุกข์ท้อต่อชะตาไม่ราวาง
ความอ้างว้างว่างเปล่าสุดเหงาใจ
แม้จะผ่านนานแรมปีไม่มีลบ
ท้อไม่จบพบในฝันให้หวั่นไหว
อีกรอยแผลแต่อดีตกรีดฤทัย
ลึกจนไร้ในวิธีที่เยียวยา
ฉันตอนนี้มีแต่ยอมแพ้ชีวิต
ในห้วงจิตคิดท้อต่อปรารถนา
เพราะวันเก่าเฝ้ากร่อนใจไม่ร้างรา
ทั้งเหนื่อยล้ายากพาใจให้ก้าวเดิน
ก้าวอย่างไรใจมันกลัวจะพลาดพลั้ง
เหมือนเมื่อครั้งที่ผ่านมาพาห่างเหิน
ประวัติศาสตร์อาจไม่เปลี่ยนเวียนเผชิญ
มันกลัวเกินจะเดินไปเส้นทาง
จึงต้องยอมอยู่อย่างคนผู้พ่ายแพ้
ตระหนักแน่แก่หัวใจในทุกอย่าง
ทนเจ็บปวดเท่าที่มีดีกว่าสร้าง
ให้เส้นทางว
1064
7
0
หน้าส่วนตัว
