๏ หยาดสินธุรินผละละสวรร- คะละหลั่นไผทนอง รื่นล้ำเพราะสัมผัสะละออง สุขะผองก็เผยผาย ๏ เย็นนั้นก็ผันจิตะกระหวัด ปฏิพัทธะพริ้งพราย หนึ่งใครบ่ไกลระยะจะหมาย ฤดิคล้ายจะใกล้เห็น ๏ ดำรงพะวงจิตะคะนึง บทะพึงก็เพียบเพ็ญ ตรองพากย์ก็ยากอุระจะเร้น รติเว้นบ่หวั่นไหว ๏ เอิบอวลกระบวนนยะประโลม ทะนุโสมนัสใคร อาวรณ์จะผ่อนพละไฉน ยุติไห้คะนึงหา ๏ เห็นแต่จะแผ่รติพิเศษ ดละเตชและเมตตา โหมใครหทัยพิริยะอา- ทระค่า ณ ในคราญ ๏ ชื่นเอยเพราะเผยรหัสะเลศ อุปเฉทะสองมาน รับรองจะปองภพะผสาน นรกานต์ตลอดไป
1721
6
0
หน้าส่วนตัว
