zilver
รับแสงส่องกระจายแสงมายามสาย
ยังมิคลายความง่วงเหงาละเมอหา
แสงอาทิตย์แสงสาดส่องผ่านม่านตา
แสงเจิดจ้าแสงส่องมาต้องฝืนใจ
ผ้าห่มหนาที่แสนรักในยามนั้น
จากอีกวันไม่อยากลี้หนีไปไหน
จำต้องจากจำต้องตื่นต้องทำใจ
เช้าวันใหม่เริ่มต้นก้าวตามทางเดิน
ทุกทุกเช้าต้องจำใจลืมตาตื่น
เพื่อหยัดยืนบนทางยาวทีสรรเสริญ
สวมหน้ากากอีกวันหวั่นเหลือเกิน
ว่าทางเดินสายใหม่จะไม่มา
พบผู้คนที่ผ่านมาในชีวิต
ถอดหน้ากากแล้วพินิจคิดดูว่า
การกระทำต้องใช้ใจพิจารณา
มัวแต่มากลิ้งกลอกมาหลอกใจ
หลอกตัวเองว่าลืมได้ว่าไม่คิด
สวมหน้ากากแนบสนิทว่ายังไหว
หน้ากากยิ้มไม่อ่อนแอแต่ข้างใน
ลึกลงไปใต้หน้ากากคือ น้ำตา
1131
3
0
หน้าส่วนตัว
