เธอ..ผู้เป็นเหมือนไฟ ส่องทางมืดพลันสว่างไสว แทนแสงอาทิตย์ยามราตรี เธอ..ผู้เป็นดังน้ำ ชโลมชุ่มฉ่ำ เมื่อยามเหนื่อยล้ากายา เธอ..ผู้เป็นดั่งลม พัดวีเป่าอนงค์ ให้เย็นร่มรื่นอุรา เธอ..ผู้เป็นเหมือนพสุธา เหนียวแน่นเข็งแกร่งดุจผา เป็นที่พักพิงกายา แสนสุขสุดสมพิรมย์ใจ ฉัตร..เหมือนฉัตรคุ้มภัย เมื่อยามที่ล้าไม่มีใคร ฉัตรแก้วแววใส คุ้มใจคุ้มกายหัวใจอิ่มเอมเปรมปรี
1267
1
0
หน้าส่วนตัว
