อินสวน
บนเส้นทางอ้างว้างร้างรอยรัก
คนอกหักหอบกายใจล้าอ่อน
ด้วยว้าเหว่ร่อนเร่พเนจร
ไม่อาทรร้อนหนาวร้าวรอนใจ
ล้าระโหยโรยล้มมืดถมทับ
ลืมลำดับลับเลือนลงหลับใหล
แว่วศัพท์เสียงสำเนียงเพียงแผ่วใจ
คล้ายมีใครในฝันนั้นคลุมเครือ
พลันสำนึกลึกเร้นเห็นเลือนราง
แล้วกระจ่างกลางกมลงามล้นเหลือ
มีนางฟ้าอบอุ่นมาจุนเจือ
ช่วยเอื้อเฟื้อใจกายหายร้าวราน
ถ้อยอาทรอ่อนโยนบันดลให้
คนยากไร้อับจนทุกข์พ้นผ่าน
กลับกล้าแกร่งเข้มแข็งแรงบันดาล
แล้วภาพฝันอันตรธานพลันมืดลง
พิศวงงันงงหลงภาพคล้าย
จริงจุดหมายเพียงเงาเป้าประสงค์
อยากแถลงแจ้งเหตุเจตจำนง
รักมั่นคงดำรงไว้หายคลุมเครือ
1229
14
0
หน้าส่วนตัว
