อรุโณทัย
ต้องทนทรมานอีกนานไหม
จึงจะให้อภัยแก่ตัวฉัน
ต้องทนเจ็บเหน็บหนาวสักกี่วัน
ที่เธอนั้นจะเห็นใจชายใจเดียว
ต้องงอนง้อกี่ครั้งวอนช่วยตอบ
อย่าให้กรอบเพราะรักยังแน่นเหนียว
ด้วยใจภักดิ์รักเธอแต่ผู้เดียว
อย่าแบ่งเสี้ยวหัวใจให้ใครเลย
ฉันผิดก็ขออภัย...โปรดยกโทษ
อย่าได้โกรธเกลียดฉันทำนิ่งเฉย
ไม่ยินดียินร้าย...เหมือนอย่างเคย
โอ้ใจเอย...ทรมาน แทบวางวาย
หากวันนั้นฉันทำให้เธอเจ็บ
โปรดอย่าเก็บไว้เลย ขอมุ่งหมาย
ให้เธอนั้นลืมเลือนเหมือนละลาย
ไปกับสายน้ำไหลล้างมลทิน
ต้องทนทรมานอีกนานไหม
จึงจะให้อภัยแก่ฉันสิ้น
โปรดยกโทษผู้ชายที่บ้าบิ่น
เพราะถวิลห่วงหวงในตัวเธอ
อรุโณทัย
๒๕ มกราคม ๒๕๕๕