ใต้สำนึก ของจิต เมื่อคิดถึงในก้นบึ้ง ของใจ ที่ไหวหวามมีเหตุใด ซ่อนอยู่ ดูเนื้อความพินิจยาม โดดเดี่ยว เมื่อเดียวดาย สงสารจัง ใจตน นะคนนี้เหมือนคนที่ รื่นรมย์ สุขสมหมายแต่ส่วนลึก ลึกลึก นึกละอายมันก็คล้าย หลอกตน มนต์มายา อยากหาคน สักใคร ให้สงสารจะไหว้วาน ขอร้อง เฝ้ามองหาเป็นน้ำทิพย์ ชโลมใจ ในวิญญาณ์แม้รู้ว่า หลอกตน ก็ทนยอม