ใบบอนแก้ว
...มองท้องฟ้าพาใจเคืองเบื้องบนหม่น
เหมือนเตือนคนไร้คู่เกี่ยวเปลี่ยวเปล่าเหงา
ฟ้าครานี้มีแต่ครึ้มซึมเท่าเรา
ที่มีเศร้าสุดโศกแสนแน่นในใจ
ดาราเอ๋ยเคยดื่นดาษกลาดเกลื่อนเหมือน
เป็นเช่นเพื่อนคู่เคียงฟ้าคราไหนไหน
แม้แต่แสงแห่งดารามาไกลไป
ย้ำทำให้คนขาดคู่ดูแย่แล
คล้ายหลายกรรมนำชักพามาเที่ยวเกี่ยว
ไร้ใครเหลียวคอยดูเราเฝ้าแยแส
จึงถึงจางห่างเหินไปใจแชแปร
เปลี่ยนเวียนแท้พารักเคยเลยร้างจาง
แสนแน่นในใจเราซิวิโยคโศก
รุมสุมโรคสุดร้ายแรงแย่งวางขวาง
หายาใดในโลกเล่าเฝ้าถางทาง
เท่าเอาใจในรักสร้างอย่างเดียวเชียว
ดุจสุดฟ้าถ้าดาวเดือนเยือนอยู่คู่
ฟื้นคืนสู่ราตรีให้ใครเที่ยวเหลียว
แสงแห่งฟ้าคราคืนหน
747
8
0
หน้าส่วนตัว
