เพราะรักจึงวางใจแม้อยู่ไกลก็ศรัทธาวันนี้ฉันเหนือยล้าหมดแรงขาจะ้ก้าวเดินงานยุ่งอีตุงนังไร้พลังดูขัดเขินรอวันหวังเพลิดเพลินมาจำเริญและเบิกบานเข้าบ้านก็ลำบากทำไมยากเหลือประมาณรหัสก็บอกขานยังมา่วานส่งอีเมล์พิมพ์แล้วก็พิมพ์อีกจนเล็บฉีกใจเลยเขวเหมือนเพลิงจะหมดเปลวปล่อยให้ดับกับตะวันสิ้นแสงแรงก็อ่อนล้มตัวนอนก็ร้ายฝัน-ว่ามือกดแป้นพลันฝากคิดถึงซึ่ง..เพื่อนกลอนแก้วประภัสสร งามงอน อรชนคนเดิม ^_^
0
0
0
หน้าส่วนตัว
