คนลานเทวา
'' กล่อมกวี ''
เขียนสุขโศก โลกรู้สึก
ฝากเป็นคำบันทึก อารมณ์สรรค์
สรรพสิ่งร่ายร้อย ถ้อยรำพัน
เขียนคืนวันบทเรียน เขียนหัวใจ
สะพายย่ามลำนำมิรู้จบ
ร้อยความฝันบรรณภพ บำเรอไว้
ผลิดอกดาวห่มห้วง หฤทัย
เขียนโลกงามละไม ละมุนคำ
แม้จะอยู่กันคนละหลืบโลก
แต่ความเศร้าเหงาโศก แห่งคืนค่ำ
คล้ายกู่ก้องบริบท ให้จดจำ
ประหนึ่งถ้อยลำนำ มิรู้สิ้น
มธุรสใดเล่า ปรารถนา
บรรณาการชีวา ครุ่นถวิล
ดังสายธารหวานคำ จะฉ่ำริน
ดับเวลาอาจิณ แห่งโศกา
ก่อนจะนอน หลับฝันดี
อ่านเถิดบทกวี ผู้ห่วงหา
ขีดเขียนถ้อยความฝัน แบ่งปันมา
คลี่ห่มห้วงนิทรา เยาวม
5882
8
0
หน้าส่วนตัว
