ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...ถึงเวลา ลาดิน บินสู่ฟ้า
ดอกนภา คืนสู่ สรวงสวรรค์
มิหลงเหลือ ลอดเล็ด เมล็ดพันธุ์
แสนจาบัลย์ จริงหนอ อกพ่อชาย...
...อกช้ำชอก ดอกฟ้า ต้องลาจาก
ถอนโคนราก ออกทรวง ดวงใจอ้าย
จากนี้คง อ้างว้าง มิวางวาย
ฟ้าใจร้าย ปล่อยเรา เศร้าช้ำตรม...
...เป็นแค่ดิน แสนสลด ดูอดสู
คิดเคียงคู่ ดอกฟ้า หาเหมาะสม
อกสลาย หมายจับ กลับระทม
ได้แต่ก้ม หน้ารับ กับชะตา...
...ใจหวิวหวิว หวาดหวั่น สั่นสะท้าน
สุดร้าวราน ดวงจินต์ ถวิลหา
โอ้อนาจ มาดหมาย ไกลสายตา
เกินไขว่คว้า คู่เคียง แม้เพียงยล...
...มิอาจสม ดั่งใจ ไกลยิ่งนัก
หวังไว้เพียง พบพักตร์ สักหนึ่งหน
เฝ้าวอนขอ ต่อสวรรค์ ชั้นเบื้องบน
ได้โปรดสน คน
840
3
0
หน้าส่วนตัว
