ต้นไผ่
ไม่อาจข่มตานอนเมื่อเธอทอดถอนความผูกพัน
สุดสิ้นฉากความฝันที่เคยมีให้กันวันก่อนนี้
ไหนสัญญาจะรักกันตลอดไป..แล้วนี่อะไรหล่ะคนดี
ทอดทิ้งกันอย่างไม่ใยดี...เหมือนเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์
ออกมามองดาวแล้วนับความปวดร้าวในคืนโศก
อยากหยุดเวลาไว้ทั้งโลก..ไม่ให้ลมพัดโบกจนไหวสั่น
ความหนาวมาเยือน...หยดน้ำตาก็ลอยเลื่อนในคืนวัน
กอดเข่าตัวเองร้องไห้ไปอย่างนั้น...ทั้งรู้ว่ามันไม่ได้อะไร
เผารูปถ่ายของเรา..ฉีกไดอารี่หน้าเก่าค่ำคืนนี้
ไม่อยากเห็นมันอีกแล้วถ้อยคำดีๆ...เมื่อมันไม่อาจมีต่อไปได้
เธอก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง...ที่มาทำให้รักลึกซึ้งแล้วจากไป
เธอก็แค่ผู้ชายมักง่าย..ที่พูดอะไรก็ได้..แต่ไม่เคยทำ