บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ จะร้อนหนาวพราวฝนบนเมืองใหญ่
มิสนใจอาทรในร้อนหนาว
ไร้บ้านโตโอฬารสะพานดาว
ทุกช่วงก้าวลำพังยากหยั่งรู้
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งสิ่งติดกาย
มิมาดหมายไหมงามอร่ามหรู
หัวจรดเท้าคราบไคลไม่น่าดู
ก็ทนอยู่มิบ่นก่นความใด
คุ้ยขยะหาอาหารสมานท้อง
ที่ร่ำร้องโหยหิวจนกิ่วไส้
เพียงเศษน้อยคำหนึ่งพึงพอใจ
มื้อนี้ได้ต่อชีวาอีกคราวัน
นอนฟุตบาทแทนเตียงเคียงจันทร์เจ้า
สุขฤๅเศร้ามิอาจหวังวาดฝัน
รู้เพียงยามพรุ่งพลบสูรย์กลบจันทร์
ท้องไส้อันหิวกระหายจักคลายลง
มิเคยขอเศษเงินเมินเสียเถิด
อยู่ตามมีตามเกิดไม่ไหลหลง
ใช่บรรลุธรรมใดได้ปลดปลง
แต่จะคงวิถีข้า...คนบ้าบอ ๚ะ๛
1314
10
0
หน้าส่วนตัว
