นาคะพรรณ
ข้าเขียนจากความรู้สึก
บางขณะในห้วงลึกแห่งตัณหา
กับครั้งหนึ่งซึ้งรสเริงมายา
กำซาบซ่านอาบชีวาข้าชื่นใจ
จมดิ่งในม่านควันอันวิจิตร
ไร้สมองตรองความคิดผิดวิสัย
หัวร่อร่าเริงรื่นกลืนควันไฟ
จินตนาการสาไถยไร้บทความ
เด็ดดอมดมบุปผาใต้ราตรี
กลิ่นคาวฟุ้งคลุ้งราคีที่วาบหวาม
ตีค่ารักแค่ความใคร่ในนิยาม
สิ่งสวยงามแห่งเนื้อหนังสิยั่งยืน
คืนแล้วคืนเล่าข้าเฝ้าหา
ร่ำสุราท่ามสงัดไม่ขัดขืน
กี่สิบแก้วร้อยรินข้ากินกลืน
กี่พันหมื่นตื่นหลับจะกลับมา
เพราะผีห่าซาตานในกาลก่อน
ตามหลอกหลอนอาฆาตปรารถนา
หรือสังคมโฉดเขลาเบาปัญญา
แต่สุดท้ายผิดที่ข้านั้นบ้าบ
1764
2
0
หน้าส่วนตัว
