ฝากรักฟากฟ้า
อยากมีหวังกำลังใจอย่างใครเขา
มีเพียงเงาลวงใจให้ลุ่มหลง
น้ำคำหวานไร้น้ำใจไม่ซื่อตรง
ให้พะวงเพ้อฝันทุกวันมา
วันหนึ่งรักแล้วอีกวันก็พลันเกลียด
คำพูดเสียดแทงใจไม่สร่างซา
มือหนึ่งผลักมือหนึ่งรั้งให้กังขา
ไม่เมตตาแล้วทำไมยังให้รัก
กลั้นสะอื้นกลืนเจ็บเก็บผู้เดียว
จะแลเหลียวหาใครให้พิงพัก
เพียงสายตาที่ชาเย็นเห็นประจักษ์
รู้ตระหนักว่าจืดจางจะร้างรา
เหมือนหนามยอกในอกให้ฟกช้ำ
เหมือนรอคำตัดสินพิพากษา
เหมือนนั่งรอคมมีดปลิดชีวา
เหมือนคนบ้าโง่งมต้องตรมใจ
ห้ามน้ำตาอย่างไรใจยังร้าว
ห้ามใจเศร้าไม่อาจจะห้ามได้
ห้ามคิดถึงห้ามรักห้ามอาลัย
ห้ามทำไมหัวใจมันดื้อดึง
จึงต้องเจ็บต้องช้ำอยู่
775
3
0
หน้าส่วนตัว
