เจ้าพานทอง
เขาหาว่าฉันเลื่อนลอย
เพราะปล่อยเวลาเลือนหาย
ไม่ยอมคิดใหม่เอาแต่ดูดาย
ชีวิตหมดความหมายก็ตายพลัน
ถามตัวเองใช่หรือที่เขาว่า
วาจาดูถูกและหยามหยัน
ตอบว่าไม่ใช่ที่ว่ากัน
แค่ฝันเท่าเดิมไม่เพิ่มมา
เขาผลัก เขาไล่ ให้คิดเติม
ฉันก็เพิ่มเสริมความกล้า
แต่กลับต้องฝืนใจทนจนกายล้า
ผิดท่าผิดทางที่อยากเดิน
ก้าวล้มก็ก้มหน้าท้าก้าวใหม่
หากอย่างไรก็ไม่ใช่ ใจขัดเขิน
เหนื่อยจะมุ่งสู่หนทางสูงเกิน
ไม่อยากเดินกลั้นใจ ไม่อยากทน
ถึงแม้ดี ถ้าก้าวตามคำเขาบอก
แต่คนนอก ถึงบอกไปใครจะสน
เห็นแค่ว่าดี แต่ดีสำหรับตน
ลืมว่าคนอื่นเขาเอาด้วยฤา
กระนั้นก็ขอบคุณในความหวังดี
ฉันคนนี้ยังมีความนับถือ
แ
1865
1
0
หน้าส่วนตัว
