เธอเป็นใครมาจากไหน ฉันไม่รู้ ใยมาอยู่ตรงกลางหว่างใจฉัน สถิตเสถียรอยู่ในใจนิรันดร์ คอยกล่อมขวัญพันผูกปลูกต้นรัก เธอปลุกฉัน พลันตื่น ฟื้นจากเหงา ล้างความเศร้าโศกใจ ให้คึกคัก เธอสอนให้ใจดวงนี้ได้รู้จัก คำว่ารัก ถักทอ ต่อสายใจ เธอดุจดั่งไฟผ่องส่องสว่าง ช่วยนำทางรกร้างให้กระจ่างใส เธอเปรียบดั่งฝั่งฝันอันวิไล เปรียบแก้วตา ดวงใจ ให้เบิกบาน จะขอเป็นลมหายใจของกันและกัน ปลุกชีวันให้สุขสรรค์และแสนหวาน ขอรักเราคงมั่นนิรันดร์กาล นานเท่านานหากเธอนั้นมั่นฤทัย