เปิดหัวใจใสซื่อถือความสัตย์ ในบทกลอนสารพัดจะวอนเว้า ทั้งมั่นรักห่วงหวงไม่บรรเทา ยังถือเอาความรักสลักแกน เหมือนเป่าลมขึ้นไปบนอากาศ อ่านแล้วคงขยาดว่าเป็นแผน บอกว่าได้ไอเดียมาโต้แทน เค้นคิดคำแสบแสนมาหมิ่นใจ เฝ้าพากเพียรเขียนกลอนอ้อนรักเขา ได้แต่ความสูญเปล่าถูกผลักไส ไม่เคยเห็นความรักสลักใน ไม่มีหญิงคนใดนอกจากเธอ นั่งเหม่อมองสายน้ำเจ้าพระยา บนคอนโดเหว่ว้ายามไผลเผลอ ชีวิตนี้มีกรรมซ้ำมาเจอ เรามันเซ่อโง่งมสมน้ำหน้า..เอง