............................. สายฝนเทกระหน่ำฟ้าร่ำไห้ ยามหัวใจว่างเปล่ายิ่งเหงาหงอย ฟ้ามืดหม่นคนเหมือนยิ่งเลื่อนลอย หลงเพ้อคอยรักเร้นมิเว้นวาย ไฟโชนแสงแรงร้อนเริ่มอ่อนล้า กลัวเกินกว่าก้าวรุดสู่จุดหมาย ดั่งโลกร้างทางเปลี่ยวสุดเดียวดาย ก้าวสุดท้ายยังแพ้..แค่เวลา .......................