(น้ำตาลหวาน)
ยามที่ฉันหมดแรงใจแห้งเฉา
ดั่งจันทร์เจ้าอ่อนแรงหมดแสงฉาย
เมฆปกคลุมมืดดำซ้ำแสงวาย
จันทร์แฝงกายซ่อนเร้นไม่เห็นดวง
ฉันหมองหม่นจนช้ำระกำจิต
รอบข้างกายมืดมิดหมดสิทธิ์ท้วง
ใจดวงน้อยอ่อนล้าน้ำตาร่วง
ทุกข์กระหน่ำช้ำทรวงทั้งดวงใจ
เธอคนดีมองเห็นเป็นคนสำคัญ
ยื่นมืออันแข็งแกร่งแรงฉุดไว้
คำเธอทำฉันยิ้มพิมประไพ
เรื่องขำขำนำมาให้ได้ยิ้มกัน
แม้อยุ่ห่างแสนไกลจากกายมาก
กำลังใจส่งจากจริงใจนั้น
ส่งเข้ามาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
หนักก็เบาผ่อนผันครั้นลางเลือน
มาวันนี้คนดีที่เคยให้
ความเจ็บกายนั้นได้มาเยี่ยมเยือน
เธอเจ็บหนักมากมายมาหลายเดือน
ใจฉันเหมือนเจ็บแทนแม้นได้ทำ
ฉันไม่อาจทำได้แม้เยี่ย
1383
8
0
หน้าส่วนตัว
