เฟี้ยตเตอร์
คืนดึก..ราตรีเต้นรำ
มุมเดียวดายของคนใจช้ำยังร้องไห้
รำพันบทกวี บนลมพัดวีที่แกว่งไกว
ใต้ท้องฟ้าสีหม่นไหม้ ชวนหดหู่ใจเหลือเกิน
คิดถึงเจ้าชายคนหนึ่ง
แต่ทำได้รำพึงอย่างพร่ำเพ้อ
บนทุ่งหญ้าเขียวขจี ที่มีแค่ฉันกับเธอ
แต่ฉันมันแค่เจ้าหญิงยิ้มเพ้อใต้แสงดาว
คืนนี้จะมีใคร
ปลุกปลอบคนที่ยังร้องไห้ ในซอกมุมของรักร้าว
หญิงสาวที่ขลาดกลัว ยังโงหัวกับรอยช้ำมานานยาว
ไม่เคยคิดว่ารักคือ สีขาว แต่คิดว่ารักคือสีดำ
ดึกแล้ว--ดาวยังเต้น
สิ่งที่ยังคงเห็นคือ ความชอกช้ำ
กี่บทกวีที่เขียนไป ก็ยังไร้ใครที่อยากจะเอ่ยคำ
เธอ..ผู้ที่เป็นรักไม่นิรันดร์
คือ เจ้าชายใจดำ-- ที่ฉันนอกใจไม่ลง
921
4
0
หน้าส่วนตัว
