พิมญดา
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์
พระพุทธองค์ตรัสไว้
ทุกคนรู้และเข้าใจ
กิเลสพาไปพ่ายแพ้มัน
บางคนรักมากก็ทุกข์มาก
ยามจากแทบสิ้นใจด่าวดิ้น
ยามนอนไม่นอนยามกินไม่กิน
สติแตกหมดสิ้นความเป็นคน
บางคนรักน้อยก็ทุกข์น้อย
ค่อยค่อยก้าวไปไม่หุนหัน
เจ็บมาผ่อนได้พอประทัง
ไม่ปลูกฝังจนจิตแตกแยกจากกาย
รัก..ไม่มีคำตอบที่ตายตัว
หากยังต้องเกลีอกกลั้วกับมันอยู่
รักแล้วทุกข์ของมนุษย์นั้นคู่กัน
ขอไปให้ถึงฝั่งฝันรักกันทุกคน............
*-*.ขอให้รักอย่างมีสติ..รักตัวเองให้มาก...........จะได้ทุกข์น้อยที่สุดหากหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรัก..........ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม...ทุกข์ก้อคือซาตานดีดีนี่เอง........*-*