อยากกระซิบฝากฟากฟ้าอีกสักหน ว่าหัวใจของคนที่ไม่กล้าโทรหา ยังมีภาพแห่งความหวังฝังดวงตา และแว่วยินคำว่า คิดถึงกัน ฝากความห่วงใยซึมซับไปกับฝน ไปพร่างหล่นชุ่มชื่นห่มคืนฝัน ฝากบทเพลงจากห้วงใจไปแบ่งปัน เมื่อฝนนั้นเรียงคีย์บนหลังคา ฝากความรักกับสายลมไปโลมเล่น ประคองกลิ่นหอมเย็นของยอดหญ้า โปรดนิ่งฟังเสียงหัวใจเจรจา อีกไม่นานฉันคงกล้าโทรหาเธอ