จากหนึ่งหยดรวมล้านผ่านนภา รวมอาสาหลั่งรินถิ่นสยาม เจ้าดอกฝนรินรดได้งดงาม ทั่วเขตขามชุ่มชื่นรื่นฤทัย แรงสายลมกระโชกโบกสะบัด เลี้ยวเลาะลัดแหวกเวหานภาใส สู่พื้นดินพสุธาเคยคราใด แนบชิดใกล้ดูดด่ำร่ำระสา ดอกสายฝนครึกโครมโหมกระหน่ำ เคลื่อนคล้อยต่ำล่องไหลสู่ไพรผา ทุกหยดหยาดหยุดรวมร่วมธารา เป็นน้ำตาหล่อเลี้ยงเพียงถวิล ๒๕/๐๘/๒๕๔๗ ๑๐:๕๙:๕๓ น. ผลิใบสู่วัยกล้า
949
7
0
หน้าส่วนตัว
