ส่งกำลังใจข้ามฟ้าป่าขุนเขา สู่ลำเนาร้อยลำนำใจให้คนกล้า ผู้พิทักษ์รักชาติศาสน์กษัตรา วานลมพาพัดจากฝากถึงใจ ให้เดือนดาวพราวพร่างกลางผืนฟ้า ห่มกายาโอบขวัญลบหวั่นไหว ให้น้ำค้างพร่างพรมห่มพฤกษ์ไพร แทนเสียงใสบรรเลงเพลงกล่อมนอน ให้หริ่งหรีดกรีดสำเนียงต่างเสียงน้อง กังวานก้องติดใจใช่ยั่วย้อน เป็นเพื่อนคุยยามเหว่ว้าเอื้ออาทร อย่าไหวอ่อนอ้อนสับสนนะคนดี ในค่ำคืนเหน็บหนาวยิ่งผิงกองไฟ เหมือนอุ่นไอใยรักถักเสริมศรี คนแนวหลังยังสัญญาค่าภักดี รอวันที่เธอคืนกลับรับเรือนใจ.