อินสวน
เสือภูเขาหนาวเหน็บด้วยเจ็บหนัก
คนเคยรักห่วงใยมาหน่ายหนี
ลืมทุกสิ่งจริงจังความหวังดี
ไม่เหลือแม้ไมตรีที่ผูกพัน
คอยหลบเลียแผลใจในถ้ำถิ่น
ไม่เคยสิ้นพยายามตามล่าฝัน
อาจเงียบเหงาอ้างว้างในบางวัน
อาจไหวหวั่นไปบ้างบางเวลา
เจ็บครานี้ไม่นานคงหายขาด
พิษ สวาทบาดรอยเสน่หา
ไม่ถึงขั้นระทมบ่มน้ำตา
เพียงรู้สึกปวดปร่าว้าวุ่นใจ
มีขอบฟ้ากว้างไกลท้าทายรอ
มีสายธารเพียงพอหล่อเลี้ยงไหล
มีเสียงเพลงขุนเขาลำเนาไพร
มีดอกไม้เพื่อนใหม่ในเส้นทาง
เสือใจหวานไม่นานจะผ่านพ้น
ข้ามเส้นความสับสนและหม่นหมาง
ความรู้สึกรักชอบที่บอบบาง
จะปล่อยวางด้วยธรรมที่ค้ำจุน
สองขาปั่นยืนยันมั
1361
3
0
หน้าส่วนตัว
