แบกใจที่ภินท์พังยังเฝ้าแบก คงไม่แปลกถ้าใจนี้ยังมีหวัง พังรุ่งริ่ง โรยล้า ช่างน่าชัง แต่ก็ยังพอเดินได้เพื่อไปพ้น พ้นที่นี่ และตอนนี้ที่โหดร้าย ใจรอนๆเจียนลับวายไปหลายหน ที่ยังพอเห็นเดินได้คล้ายเป็นคน แท้ใจป่น ไม่เหลือแล้วแม้แววตา ..และนี่คือความหวังครั้งสุดท้าย หากจะตาย ก็ขอตายให้พ้นหน้า ไม่ให้เธอต้องสมเพชเวทนา แบกเศษใจอันอ่อนล้า มาตายรัง