แถก ดิกดิก
เสียงก้อนหินถิ่นถ้ำริมลำห้วย
ฝากบอกหยดน้ำสวยด้วยเสียงใส
ขอองอาจชาติหินจนสิ้นใจ
มิยอมให้น้ำกร่อนจนอ่อนแรง
หยดน้ำสวยสดใสดุจวัยสาว
ดูแพรวพราวแม้นมณีต้องสีแสง
ประกายปลั่งมลังเมลืองเหลือบเหลืองแดง
ราวรุ้งแฝงรินรดปนหยดน้ำ
แม้นย้อยหยดรดลงตรงดินผุ
คงทะลุเหลวไหลไม่พึงถาม
สัญชาติดินอ่อนแอย่อมแพ้ตาม
ให้เจ้าลามเรื่อยไหลดังใจปอง
ขอกล่าวย้ำคำว่า..ข้าคือหิน
ถึงเคยบิ่นมาบ้างอย่างเศร้าหมอง
หินก้อนนี้เคยช้ำน้ำตานอง
ผิดถูกลองผันผ่านกาลเวลา
ก่อนจะปักหลักลงที่ตรงนี้
เป็นหินที่แกร่งแก่นแสนสง่า
พิรุณเกรี้ยวนภากราดฟาดลงมา
กี่ครั้งคราทนได้ใช่เหิมเกริม
ฝากบอกหยดน้ำว่า..อย่าเหนื่อยเปล่า
สง
10663
14
0
หน้าส่วนตัว
