พิมญดา
เพียงวันนั้นได้พบประสบพักตร์
เพียงรู้จักผิวเผินสะเทิ้นไหว
แค่ได้คุยสองคนก็ดลใจ
เกิดอะไรขึ้นหนอ..พอพบเธอ
หรือเธอเสกมนต์ตราพาสับสน
ใจวกวนไปมาพาพร่ำเพ้อ
เดี๋ยวอยากรักเดี๋ยวอยากลืมมึนจนเบลอ
หรือแค่เผลอหวามใจหรือไรกัน
อยากได้ยินเสียงเธอกระซิบแผ่ว
คงไม่แคล้วสุขใจแม้นในฝัน
นอนกอดหมอนละเมอทุกคืนวัน
โอ้ย! โอ้ย ! ฉันเป็นอะไร..ใจเจ้ากรรม
เกิดอาการหวิวหวามตามหารัก
เป็นเอาหนักจับจิตคิดถลำ
โอ้ย!นี่เราเปลี่ยนไปใยจดจำ
คอยตอกย้ำ..คิดถึง..ซึ้งมิคลาย
ห้ามเท่าไหร่ไม่ฟังยังรักเพิ่ม
ยิ่งมาเติมแรงใจใฝ่ที่หมาย
เฝ้าคร่ำครวญหวนไห้โอ้ย! น่าอาย
แอบระบาย..คลายคำนึง..คิดถึงจัง
1383
13
0
หน้าส่วนตัว
