ครุ่นภิรมย์ชมเดือนอยู่เรือนร้าง ย่างรั้วรอบขอบทาง ณ หว่างสวน นวลวงแสงแฉ่งฟ้ามาเชื้อชวน มวลช่อชมบ่มสวนอวลกลิ่นดาว อ้าวกลางดอยคล้อยน้าวสบสาวหนึ่ง ซึ่งโสมนวลชวนคนึงเพ้อถึงสาว ผ่าวถ้วนโสตร์โอษฐ์พร่ำคำพร่างพราว ขาวพร่างพรูหรูสกาวกว่าดาวใด ไกวเดือนดวงร่วงลงที่ตรงตัก ทักตรงตัวกลัวนักจักหวั่นไหว ใจหวังว่าถ้าบุพเพหักเหใจ ให้ห้วงจิตคิดไกลเราได้เคียง เรียงดาวคอยร้อยถักเป็นรักน้อง ปองรักนี้ฤดีร้องร่วมพ้องเสียง เรียงภาพสองครองคู่อยู่มองเมียง เยี่ยงเมืองแมนแดนเวียงเพียงจินตนา ....แบบว่า
982
10
0
หน้าส่วนตัว
