มันเจ็บตรงที่ใจ เวลาที่ใครถามถึงเธอ ก็ได้แต่ยืนทำหน้าเซ่อ ๆ ไม่รู้ว่าจะตอบว่าเธออยู่ที่ใด ไม่อยากให้พูดถึง แต่ก็ไม่อาจจะบึ้งตึงใส่ได้ หักใจบอกว่าเธอจากฉันไป เพื่ออยู่กับสิ่งที่ใจเธอต้องการ ไม่อยากให้ใครรื้อฟื้นขึ้นมาอีก ใจฉันแทบฉีก แทบสลาย ใช้เวลาลืมมันยากมากในความง่ายดาย พะวงอยู่กับความหลังจนงมงาย เรื่องไม่ลืมเธอ ทั้งที่บอกใครต่อใครว่าไม่เป็นไรแล้ว แต่ใจฉันมันยังแป๋วอยู่เสมอ ฝืนทำหน้ายิ้มรับทุกครั้งที่ตอบคำถามเรื่องเธอ ไม่มีใครรู้ว่าน้ำตามันล้นเอ่ออยู่ข้างใน