หน้าส่วนตัว
เดือนดาวราวลับฟ้า ราตรี
โอ้ค่ำของคืนนี้ เปี่ยมเศร้า
เงาเมฆหม่นบังสี เดือนส่อง แสงมัว
ใจยิ่งกลัวจากเจ้า จากแล้วจากเลย
ใดเอยเหงาเท่าน้อง ขาดเรียม
ใครเล่าจักเศร้าเทียม เทียบข้า
หากไร้พี่คงเปี่ยม อกแน่ น้ำตา
ร้องร่ำช้ำนองหน้า อ่าแก้มแต้มกาย
เรียมเอ๋ยอย่าเพิ่งท้อ กลัวไป ก่อนเลย
จงเชื่อมั่นเถอะใน รักแท้
รักแล้วแน่วคงใจ จักไม่ ผันแปร
ขอพี่จงอย่าแพ้ อย่าท้อก็พอ
จักมอบใจหนึ่งนี้ เป็นแรง กำลัง
และยังมิเปลี่ยน
1800
7
0
