ไร้อันดับ
ต้องเก็บเสื้อเก็บผ้าเดินหน้าเศร้า
น้ำเลยเข่าเข้าบ้านเมื่อวานนี้
หวังไปตายดาบหน้าหนีวารี
ยังไม่มีที่อยู่อดสูใจ
เคยมีบ้านมีเรือนเป็นเพื่อนพัก
แม้เหนื่อยหนักเข้าบ้านทิ้งงานไว้
นั่นเก้าอี้นี่โต๊ะนั่นโป๊ะไฟ
เคยอาศัยร่มเงาแต่เยาว์มา
บ้านเคยอยู่อู่นอนแต่ก่อนเก่า
คงเงียบเหงาเศร้าหนักเป็นนักหนา
ทิ้งห้องนอนหมอนฟูกและตุ๊กตา
ที่เคยคว้ามากอดตลอดคืน
หน้าทีวีเครื่องเก่าคงเหงาเงียบ
เคยนอนเรียบดูหนังไม่นั่งฝืน
ยังหัวเราะรายการเมื่อวานซืน
มาบัดนี้สะอื้นจำฝืนทน
ลงบันไดสามขั้นแล้วหันกลับ
เหมือนจะจับภาพน้ำที่ลามล้น
คนไร้บ้านไร้เรือนคอยเตือนตน
รอสักหนความเศร้าคงเบาบาง
เดินลุยน
762
0
0
หน้าส่วนตัว
