แก้วประเสริฐ
โหยหวนหา
๐วนเวียนเว้าวาบเวิ้ง เรรวน
ผันกลับนับรัญจวน ฝากฟ้า
เหหันสั่นใจชวน เกิดก่อ นวลแม่
ยากเอ่ยซบสู่หล้า สูญแล้วสิ่งครอง:-
วนเวียนเว้าวาบเวิ้งเพลิงเรรวน
ป่วนรัญจวนฝากฟ้าหาสดใส
เหหันสั่นใจชวนนวลจากไป
ยากเอ่ยไว้ซบสู่หล้ามาครอง
โอ้วาสนาช่างอนาถขาดไร้คู่
แสนอดสูสุดคณามาหม่นหมอง
เคยคลอเคลียชวนดมชมสิ่งปอง
สิ่งสวยผ่องสิ้นแล้วแผ่วดวงจินต์
เหลือแต่โหยชวนหาหวนใจคิด
กลิ่นหอมติดตราตรึงพึงหวนถวิล
แสนซาบซึ้งเหตุไฉนให้โรยริน
พรากเสียสิ้นฟากฟ้าจากลาไกล
นี่หรอกหรือความรักมากยิ่งแล้ว
เสียงหวานแผ่วเสนาะไพเราะใส
ล้วนอ่อนนุ่มซึมซ่านลิดร
หน้าส่วนตัว
1619
27
0
