นกตะวัน
พี่หนูยังคงนั่งพักผ่อนอยู่บนขอนไม้ เพราะยังไม่หายเหน็ดเหนื่อยกับการปีนป่ายขึ้นมาบนดอย ส่วนสาวเจี๊ยบเดินไปเดินมาอย่างร่าเริง พร้อมกับโทรศัพท์สวัสดีปีใหม่กับใครต่อใครไปด้วย เพราะตรงจุดนี้โทรศัพท์มือถือสามารถรับสัญญาณได้ น่าแปลกจริง ส่วนผมยังคงนั่งทอดอารมณ์ไปเรื่อยๆ เพราะรู้สึกสบาย เนื่องจากมีลมเย็นพัดโชยมาไม่ขาดระยะ ทำให้ใบไม้บนต้นทั้งใกล้และไกลสั่นพลิ้วไหวไปกับสายลม พลอยทำให้ผมต้องส่งใจไปหาใครสักคนที่อยู่ห่างไกล
เห็นใบไม้ไกวกวัดลมพัดพลิ้ว
ใจฉันปลิวลิ่วลอยคอยเรียกหา
หวังเธอพ่านขานเสียงจำเรียงมา
ปรารถนาหาเธอฉันเพ้อครวญ
กอดฝากลมห่มหนาวคราวแดดอุ่น
หอมละมุนกรุ่นไอให้พัดหวน
โชยลูบ