ปาณาดี
หนาวลมหนาวลมหวนอวลความหลัง
ดังคลื่นลมกระทบฝั่งแล้วพังหาย
ปราสาทน้อยที่ร่วมสร้างก็ทลาย
นานเหลือแล้ว....ก็ไม่วาย...ให้คำนึง
บัวตองเอยเคยบานเมื่อวานนี้
ผ่านกี่ปีกี่หนาวยังร้าวถึง
หัวใจเอย ยังจำจดทุกตราตรึง
คล้ายประหนึ่งเธอยังอยู่คู่เคียงกัน
หมอกหนาฟ้าหนาว ณ เมืองเหนือ
เหล่าผีเสื้อเจ้าฟ้อนร่ายพรายสีสัน
เราสุขนักท่ามบุปผา นานาพันธุ์
เธอกุมมือ โอบกอดฉัน ในอ้อมใจ
แล้วใยมาเเปรเปลี่ยนไปในคำรัก
ทิ้งไว้เพียงรอยจำหลักเป็นแผลใหญ่
ความหลังเอย ความหวังเจ้า ลอยไปไกล
เหลือแต่เพียง รอยอาลัย เพราะใครทำ
เมื่อลมหนาวพัดมาอีกคราหนึ่ง
ก็สะกิดแผลที่ซึ่งยังเจ็บช้ำ
ยามลมหนาวพัดเมื่อไหร่ใจยังจำ
1363
3
0
หน้าส่วนตัว
