-ร้อยแปดพันเก้า-
๑)
เจ้าลูกยางเลิศเลอผู้เย่อหยิ่ง
ขั้วหลุดกิ่งกวัดไกวบินไกลต้น
ทะเยอทะยานถลาไปตามใจตน
สองปีกกล้าเกลียววนบนฟ้าคราม
เจ้าทะโมนโจนห่างแม่ยางใหญ่
เสาะหาดินถิ่นไกลมิไถ่ถาม
ลืมป่าดิบดินดีสีดำงาม
ปลิวไปตามโลกหล้ากล้าฝ่าฟัน
ลอยละล่องโลดลิ่วปลิวสู่ฟ้า
เพื่อไขว่คว้าสู้ไปอย่างใจฝัน
เจ้าผกผินบินทะนงคงสักวัน
ไม่เคยหวั่นอนาทรร้อนฤทัย
ลูกยางโทนเที่ยวท่องละล่องแล้ง
ฝ่าเปลวแดดทวนแข่งด้วยแรงใฝ่
แม้นระโหยโรยแรงลงแหล่งใด
อุปสรรคเผชิญได้รายรอบทิศ
จะคุ้มค่าแค่ไหนที่ได้เลือก
ปลิวตามเปลือกลอยลมฤๅพรหมลิขิต
ปล่อยตัวเองตามยถาท้าความคิด
ทุกชีวิตใครกำหนดกฎหรือกรรม
2173
6
0
หน้าส่วนตัว
