ฅนไพร
คิดถึงเธอเผลอรักเป็นหนักหนา
ทุกเวลาอาวรณ์จนอ่อนใหว
อยากจะอยู่คู่เคียงทำเยี่ยงไร
เจ็บปวดไม่สามารถอาจเป็นจริง
ด้วยวันนี้มีม่านมากั้นขวาง
อยู่ระหว่างกลางใจเราชายหญิง
เพราะตัวพี่มีคนอยู่เป็นคู่อิง
จึงยากยิ่งสิ่งที่คิดผิดคลองธรรม
ทำอย่างไรใจเมื่อรักเหลือล้น
ต้องจำนนจนใจให้ถลำ
ได้แต่เพียงเรียงร้อยเป็นถ้อยคำ
เพื่อจดจำย้ำจิตคิดเจียมตัว
ชีวิตนี้มีแต่พ่ายแพ้รัก
ถึงอกหักก็ปักใจไม่ทำชั่ว
ยอมสิ้นหวังกังวลยอมหม่นมัว
ด้วยหวาดกลัวหัวใจไม่อาจทน
รับสภาพทราบว่าเกินหหน้าที่
รู้ตัวดีพี่รับว่าสับสน
ใจร้อนรุกทุกข์ทับให้อับจน
ยอมเป็นคนหม่นหมองต้อง..รัก
1553
2
0
หน้าส่วนตัว
