เปรียบเธอเป็นดอกฟ้า สุดสายตาจะมองถึง ฝันไฝ่ใจดื้อดึง เพียงแค่คิดก็ผิดแล้ว เมื่อใจเริ่มอ่อนล้า เฝ้าครวญหาประทีปแก้ว ความฝันอันเพริศแพรว โรยราแล้วหรือดวงตา ดอกฟ้าจะโน้มกิ่ง ให้พักพิงกับนกกา หลงทางบินผ่านมา แสนเหนื่อยล้าขอพักใจ เป็นบุญของเจ้านก สั่นงันงกเหมือนป่วยไข้ หายเหงาเพลาหวั่นไหว ได้ร่มใบกิ่งฟ้าบัง หลงร่มหลงอาหาร โปรยเป็นทานมีมนต์ขลัง ใต้ร่มกิ่งฟ้าบัง จะอยู่ยั้งกี่ราตรี.......
1568
8
0
หน้าส่วนตัว
